ΜΥΚΟΝΟΣ

ΜΥΚΟΝΟΣ

Η Μύκονος είναι νησί του Αιγαίου Πελάγους και ανήκει στις Κυκλάδες. Πρωτεύουσα του νησιού είναι η Χώρα, που βρίσκεται στη δυτική πλευρά του νησιού. Η Μύκονος είχε πληθυσμό 10.704 άτομα και ήταν από τα πρώτα ελληνικά νησιά που αναπτύχθηκε τουριστικά. Ήδη από τη δεκαετία του 1960 συνέρρεαν μαζικά τουρίστες προς το νησί. Σήμερα η νυχτερινή ζωή της Μυκόνου θεωρείται από τις πιο ζωντανές και ενεργές στην Ευρώπη. Το πιο γνωστό σημείο του νησιού στη χώρα ονομάζεται μικρή Βενετία λόγω της ομοιότητας του με τη ομώνυμη πόλη της Ιταλίας.

Στον όρμο της Φτελιάς, στη βόρεια ακτή του νησιού, έχει εντοπιστεί οικισμός της νεολιθικής εποχής με τα παλαιότερα κτίσματα χρονολογούνται γύρω στα 5.000 π.Χ.

Το έδαφος της Μυκόνου είναι επί το πλείστον πετρώδες και ελάχιστα ομαλό. Υφίστανται μόνο δύο βουνά, ο Ανωμερίτης και ο Βορνιώτης. Η Μύκονος στερείται δασών και παρουσιάζει λίγη φυτεία με αντίστοιχη περιορισμένη καλλιέργεια κυρίως σε σιτάρι, σταφύλια και σύκα. Έχει πολλούς χείμαρρους και κανέναν ποταμό. Η ύδρευση παλαιότερα γινόταν από πηγάδια, σήμερα όμως οι ανάγκες υδροδότησης καλύπτονται από το εργοστάσιο αφαλάτωσης, που λειτουργεί στην περιοχή του Κόρφου, και από τα δύο φράγματα, του Μαραθιού και της Μαούς.

Η Μύκονος παρουσιάζει ένα θερμό ημίξηρο κλίμα στέπας με έντονα μεσογειακά στοιχεία. Εμφανίζει πολύ ήπιους χειμώνες και δροσερά καλοκαίρια λόγω των μελτεμιών που πνέουν σχεδόν συνέχεια στο Αιγαίο κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Αρχικά η Μύκονος αποτελούσε τμήμα της Επισκοπής της Δήλου, αργότερα όμως προσαρτήθηκε στην επισκοπή Τήνου. Το νησί κοσμείται από το Μοναστήρι της «Παναγίας της Τουρλιανής στην Άνω Μερά, όπου φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Τουρλιανής ενώ υπάρχουν πάνω από 500 εκκλησίες και ξωκλήσια «ένα για κάθε μέρα του χρόνου» όπως λένε οι ντόπιοι.